شور ونوای حسینی

باز باران با ترانه

می خورد بر بام خانه

 یادم آرد کربلا را

دشت پرشور وبلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم وخونین

لرزش طفلان نالان

زیر تیغ ونیزه ها را

 با صدای گریه های کودکانه

واندرین صحرای سوزان

می دود طفلی سه ساله

پر زناله

 دل شکسته

 پای خسته

باز باران ...

قطره قطره

می چکد از چوب محمل

آخ باران ...

کی بباری بر تن عطشان یاران

تر کنند از آن گلو را

آخ باران ...

 آخ باران.....

کاش ما هم حسینی باشیم