وحالا من یک مادرم

تو آمدی ز دور ها ودور ها /زسرزمین عطر ها بلور ها/ نشانده ای کنون مرا به زورقی ز عاج ها بلور ها / مرا ببر امید دلنواز من/ ببر به شهر شعر ها وشور ها .

 هر جای دنیا که باشی ، هر دینی که داشته باشی وبه هر زبونی که صحبت کنی یه واژه است که وقتی بر زبون میاریش بهت آرامش میده ؛ مهم نیست که چکار می کنی ،تحصیلاتت چه قدره ،چند سالته ،مردی یا زن ، پیری یا جوان ...مهم اینه که بدونی  یکی هست که همیشه همراهته و حضور سبز اون لحظه به لحظه باتو وتو همیشه از این حضور احساس آرامش کردی .

همیشه بوده وهست ؛ هر جا که رفتی ، هر چه که خواستی، به هر حال که بودی اون با تو بود و شاید خیلی جاها ،خیلی وقتا تو اصلا اونو ندیدی اما اون بود. بود  بی آنکه منتی بر سرت داشته باشه .

. ومن امروز 15مرداد ماه سال یک هزار وسیصد ونود هجری شمسی یک مادرم....یک مادر  با احساسی که در هیچ واژه وکلامی نمی گنجد . با قلبی که دیگر تنها به شوق او می تپد وبا عشقی که لحظه لحظه به او فزونی خواهد یافت . پس تو ای فرشته کوچک من آرام باش وبدان که من نیز همیشه با تو خواهم ماند . ...